تبادل
لینک هوشمند
زندگی صحنه ی یکتای هنرمندی ماست
بشکفد بــــار دگر لاله رنــــــگین مــــــــــــراد
غنچه سرخ فــــــــــــرو بــسته دل، باز شـــود
من نـــــــــگویم که بهاری که گذشت،آید بـــاز
روزگاری که بـه ســـــر آمــــــده آغـاز شــود !
روزگـــــار دگـــری هست و بـــــهاران دگــر
شــاد بودن هنر است ، شاد کردن هنری والاتر
لـــــیک هـــــــــــــــرگز نــپسندیم به خــویش
که چو یــــــــــک شکلک بی جان، شب و روز
بــــــی خـــبر از هــــمه،خـــــــــندان بــاشیم
بـــی غمی،عیب بزرگی است که دور از ما باد
شــــاد بودن هــــــنر است گر به شادی تو،
دل هــــــــــــــــــــــــــــــای دگـــــــر بـــاشد شـاد
زندگی صحنه ی یکتای هنرمندی مـــاست
هــر کسی،نغمه ی خود خواند و از صحنه رود
صحـنــه پـــــــــــــیوسته بــه جـــــــــاست
خـرم آن نــغمه که مـــردم بــسپارند بــه یــــــاد.
ژاله اصفهانی
سگی بگذار ما هم مردمانیم (مولانا)
هر که گرگش را دراندازد به خاک...
گـــفت دانــایی که : گــرگی خــیره سر
هــــست پــــنهان در نــــهاد هــر بشر!
لاجـــــرم جـــــاریست پــــیکاری سُـترگ
روز و شب مــــا بـین این انسان و گرگ
زور بازو چــــاره ی این گرگ نیست
صاحب انــــدیشه دانــد چـــاره چیست
ای بـــسا انــسان رنــــجور پــــریـــش
سـخت پــیـچیده گلـوی گـــرگ خویش
وی بـــــــــسا زورآفرین مـــرد دلیر
هست در چــــنگال گرگ خود اسیر
****
هــر که گرگش را دراندازد به خـاک
رفــته رفــته مــی شود انـسان پـــاک
وانکه از گرگش خورد هردم شکست
گرچه انسان می نماید،گـرگ هــست!
وآنــکه با گـرگش مدارا می کنــد
خــلق و خـوی گرگ پیدا می کند
****
در جــــــــوانی جــان گرگت را بگیر
وای اگـــر ایـــن گرگ گردد با تو پیر
روز پیری گر که باشی همچو شیر
نـــــــاتــوانی در مصاف گرگ پـیر
****
مـــــردمان گـــر یکدگر را می درند
گـــــــــــرگ هاشان رهنما و رهبرند
این که انسان هست این سان دردمند
گــــــــرگ ها فـــرمانروایی میکنند،
وان سـتمکاران که با هم مـحرم انـد
گــــــــــــرگ هاشان آشنایان هم انـد
گــــرگ ها همراه و انسان ها غریب
با کـــه باید گفت این حال عجیب؟ ...
فریدون مشیری
نظرات شما عزیزان: